Drie weken voorbij
Blijf op de hoogte en volg Esther
12 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb gepost. De reden daarvan is dat ik nauwelijks thuis ben geweest de afgelopen twee weken. We zijn begonnen met de stage op Mairehau Primary School. Ik geef les in year 3/4 en er zit nogal wat verschil tussen het Nederlandse onderwijs en het onderwijs hier. Zo zitten de kinderen heel veel op de grond. We starten elke dag voor het bord (géén digibord), kinderen op de grond. De kinderen hebben voor het werken ook geen vaste plek. Er staat een lange tafel in de klas, een statafel en wat losse flexwerkplekken. Soms werken ze op de grond. De kinderen mogen zelf weten waar ze gaan zitten en met wie ze willen samenwerken. Daarnaast zijn er hier vrijwel geen methodes en lopen de jaargroepen (vier jaargroepen 3/4) niet parallel aan elkaar. Er wordt veel gekopieerd, de kinderen hebben geen werkboeken of schriften. De werkbladen plakken ze dan in plakboeken. Doordat er geen methodes zijn en elke leerkracht heel vrij wordt gelaten, heb ik het gevoel dat ze maar wat doen. Dat is niet zo, want ook hier moeten ze doelen behalen. De komende weken hoop ik erachter te komen waarom ze dingen doen zoals ze doen en de goede dingen mee te nemen naar Nederland. Een ander groot verschil is, dat de kinderen veel meer respect hebben voor de leerkracht. Als ik iets uitdeel dan zeggen ze "thank you Miss M.' Mekelenkamp is een beetje te moeilijk, dus ze noemen mij Miss M. In Nederland mag je al blij zijn als de kinderen überhaupt iets zeggen als je wat uitdeelt. Het laatste wat mij de eerste weken enorm is opgevallen is het feit dat alle kinderen hier op een reguliere school zitten. Speciaal onderwijs is in Nieuw-Zeeland veel minder gebruikelijk, waardoor ik ook de kinderen met zware gedragsproblematiek en zelfs meervoudig gehandicapte kinderen in mijn klas heb. Dat heeft ook echt voordelen. De kinderen zijn gek op het gehandicapte meisje. Ze hoort er echt bij, al kan ze niet praten, lopen en niet zelfstandig eten. De keerzijde is dat je veel meer bezig bent met het corrigeren van gedrag en ingrijpen als een kind dreigt door te draaien, waardoor er minder tijd is voor leren. Echt een unieke ervaring dus.
Afgelopen weekend hebben Rosalie, San, Keimpe en ik ons eerste weekendje weg gedaan. We zijn naar de Franz Joseph gletsjer geweest, wat aan de westkust licht. We zijn door Arthurs pass gereden, een prachtig natuurgebied. Aan de westkust is de natuur heel anders dan aan de oostkust. Veel groener, meer bomen en planten. Soms heb je het idee dat je in het tropisch regenwoud zit, in plaats van Nieuw-Zeeland. We hebben een fantastisch weekend gehad. De week daarop (afgelopen week) zijn we vier dagen op kamp geweest met de bovenbouw.
We zijn al dik drie weken van huis en het is nu ook 'thuis' geworden. Er staan de komende tijd nog veel leuke dingen op het programma. De komende drie weken staan in het teken van stage. Daarna gaan we een reis over het Noordereiland maken. Als we dan terug zijn, zijn we hier nog maar vijf weken. De tijd vliegt voorbij!
-
13 Maart 2015 - 20:24
RiaS:
Wat mooi om te lezen en wat een belevenis. Goed van je om ook heerlijk het prachtige land te verkennen. Geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley